بررسی گندم و جو محصول نواحی شمال و شمال شرق ایران از نظر آلودگی به داکسی نیوالنول و جدایه های fusarium graminearum مولد آن

آلودگی به داکسی نیوالنون در 227 نمونه گندم استان های گلستان، اردبیل، آذربایجان و 154نمونه جو استان گلستان در سال 1385 با استفاده از روش الایزا تعیین گردید. داکسی نیوالنون در 97/44 % نمونه های گندم جمع آوری شده از استان گلستان در سطح 53/18 تا 81/ 192 و با متوسط 99/40 نانوگرم در گرم ردیابی شد. هم چنین 36/78 % نمونه های جو استان گلستان در دامنه ای معادل 19/15 تا 6/280 و متوسط 60/57 نانوگرم در گرم آلوده بودند. داکسی نیوالنون در نمونه های گندم محصول آذربایجان غربی ردیابی نگردید و فقط یک نمونه محصول آن سال آذربایجان شرقی آلوده بود، در حالی که 30/92% نمونه های استان اردبیل در سطحی معادل 32 تا 316 و با متوسط 23/130 نانوگرم در گرم آلوده بود. میزان آلودگی گندم و جو محصول سال 1385 استان های شمال و شمال شرق کشور از حد مجاز تعریف شده دنیا بسیار پایین تر بود. در سال 1390 مجدداً تعداد 35 نمونه گندم در فصل برداشت و پس از چهار ماه انبار داری از پارس آباد مغان در استان اردبیل جمع آوری و از نظر آلودگی به fusarium graminearum و داکسی نیوالنول بررسی گردید. میزان درصد وقوع آلودگی گندم آبی به graminearum .f.برابر 91/70%وداکسی نیوالنون در90% نمونه های گندم مرحله برداشت در سطحی معادل 06/1 تا 06/2 میکروگرم بر گرم ردیابی شد، این آلودگی در نمونه های گندم بعد از انبارداری به سطحی معادل 08/3 تا 49/7 میکرو گرم بر گرم افزایش یافته بود. توانایی تولید داکسی نیوالنول توسط 29 جدایه graminearum .fجمع آوری شده ازمناطق شمال و شمال شرق کشور معادل 82/17تا33/2397 نانوگرم در گرم بود.